به نقل از «دانا»

اطری: خلق و خوی من و حسن یزدانی به هم می خورد/ بعد از صربستان بساط عروسی را برپا می کنم!

تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۱۴۰۳۳

آزادکار وزن 61 کیلوگرم ایران گفت: در رقابت های جهانی صربستان به دنبال کسب خوشرنگ ترین مدال در وزن 61 کیلوگرم هستم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از روابط عمومی فدراسیون کشتی، رضا اطری ملی پوش وزن 61 کیلوگرم کشتی آزاد کشورمان در رقابت های جهانی صربستان درباره شرایط خود در آستانه رقابتهای جهانی اظهار داشت: سال ها است که در تیم ملی حضور دارم، سختی و زحمت بسیار کشیده ام اما هنوز به خواسته های خود نرسیده ام.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کشتی گیر 28 ساله اهل بابل استان مازندران در مورد چگونگی ورودش به کشتی گفت: از 10 سالگی کشتی را در بابل و زیر نظر احمد بابایی شروع کردم و به دلیل اینکه وی بیمار شد، تمرینات خود را چندین سال است که زیر نظر محمود حسن نیا از مربیان خوب استان مازندران، دنبال می کنم.

اطری با اشاره به اینکه، 10 سال است در تیم های ملی و در رده های مختلف کشتی گرفته است تصریح کرد: چندین سال است که در وزن 57 کیلوگرم کشتی آزاد عضو اصلی تیم ملی بوده ام، اما با وجود اینکه سخت تمرین کرده ام و حریفان بسیار خوبی را از پیش رو برداشته ام اما صاحب مدال جهانی نشده ام و امسال قصد دارم که تمام تلاش خود را انجام دهم تا در وزن 61 کیلوگرم خوشرنگ ترین مدال را بدست آورم.

وی در مورد حضورش در وزن 61 کیلوگرم گفت: از لحاظ وزنی کمی اذیت می شدم و شاید دلیل نتیجه نگرفتنم هم تحمل این فشارها بوده است برای همین به یک وزن بالاتر آمده ام تا در شرایط بهتری به مصاف حریفان خود بروم.

این کشتی گیر مازندرانی در مورد شرایط زندگی اش گفت: متأهل هستم و قرار است که پس از رقابت های جهانی جشن عروسی را برپا کنم. خوشبختنه مشکل استخدامم با پیگیری های علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی و حسن رنگرز مدیرکل ورزش و جوانان حل شد و هم اکنون بعنوان کارشناس ورزشی در اداره ورزش و جوانان فریدون کنار استخدام شده ام.

وی در مورد اینکه در آینده به دنبال چه هدفی است گفت: هنوز ورزش قهرمانی من به پایان نرسیده و تا زمانی که بتوانم و بدنم اجازه دهد کشتی می گیرم، البته هدفم کسب طلای جهان و المپیک است و برای آن سخت تلاش می کنم و پس از دوران قهرمانی دوست دارم که ادامه تحصیل دهم و در کار مدیریتی حضور پیدا کنم.

اطری در مورد اینکه در اوقات فراغت چه می کند گفت: با تجه به اینکه متأهل هستم، دوست دارم در کنار خانواده ام باشم و بیشتر اوغات را با همسرم بگذرانم اما درگیری های زیاد کاری و شغلی دارم و شاید کمتر به این موضوعات و استراحت کردم برسم.

نماینده وزن 61 کیلوگرم کشتی آزاد کشورمان در رقابت های جهانی صربستان در مورد اینکه به چه چیزهایی علاقه دارد گفت: فیلم دیدن را دوست دارم البته فیلم های اکشن و با موضوعات هیجانی، موسیقی هم گوش می دهم و به انواع آن علاقه دارم، ضمن اینکه فوتبال خارجی به ویژه لیگ های مطرح اروپایی را دنبال می کنم و می بینم.

وی در مورد اینکه به چه غذا و میوه و تنقلاتی علاقه مند است گفت: با توجه به اینکه به صورت حرفه ای ورزش می کنیم و رژیم غذایی خاصی داریم، در اردوها باید رعایت کنیم. البته شرایط اردوهای تیم ملی و تغذیه، اسکان و موارد تفریحی بسیار عالی است اما من هیچ غذایی را به غذاهای مازندرانی به ویژه گوشت ماهی و پرندگان ترجیح نمی دهم. در مورد میوه هم بیشتر میوه های تابستانی را دوست دارم و علاقه خاصی به توت فرنگی دارم. در تنقلات هم انواع آجیل را دوست دارم.

اطری در مورد حریفان خود در رقابت های جهانی گفت: در وزن 61 کیلوگرم هم کشتی گیران آسیایی، هم اروپایی و هم آمریکایی بسیار خوب هستند و کار سختی را در پیش رو دارم اما باید از فرصت به وجود آمده نهایت استفاده را ببرم.

این آزادکار مازندرانی در مورد این سئوال که در اردوها بیشتر با چه کسانی گرم می گیری گفت: همه در اردوها دوست و صمیمی هستیم اما با حسن یزدانی و کامران قاسم پور نزدیک تر هستم.

وی درباره ی خصوصیات اخلاقی حسن یزدانی پاسخ داد: البته من یزدانی را به واسطه اینکه با  وی هم اتاق هستم، خیلی خوب می شناسم. به واقع 7 مدال المپیک و جهان که بیشتر آن هم طلا است باعث نشده که یزدانی خودش را بگیرد و با همه کشتی گیران حتی با جوانان و نوجوانان رابطه ی خوبی دارد. به نظر من حسن یزدانی بسیار با اخلاق و مردم دار است.

اطری در مورد اینکه هم اتاق بودن با حسن یزدانی را چگونه می بیند، گفت: من و حسن آقا رابطه خوبی داریم و هیچ مشکلی وجود ندارد. با هم راحت هستیم، وی بسیار آرام است و خلق و خوی ما به هم می خورد و این تصمیم خودمان بوده که هم اتاق باشیم.

آزادکار وزن 61 کیلوگرم در مورد اینکه بیشتر از چه فنونی استفاده می کند، گفت: اصلی ترین فنون که انواع زیرگیری است و من سعی می کنم با گرفتن سر و گردن حریف شرایط را برای مهیا شدن اجرای فن ایجاد کنم.

وی در مورد شهر بابل گفت: عاشق شهرم بابل و مردم آن هستم اما مسئولان شهر هیچ حمایتی نمی کنند و حامی ورزشکاران نیستند.

اطری در پایان خاطرنشان کرد: من برای کسب خوشرنگ ترین مدال به صربستان می روم و قول می دهم که کم نگذارم و راضی ام به رضای خدا و امیدوارم که مزد زحماتم را بگیرم.

 

 

منبع: دانا

کلیدواژه: رقابت های جهانی وزن 61 کیلوگرم حسن یزدانی دوست دارم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۴۰۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نحوه اعزام حسن یزدانی به المپیک؛ بحران بزرگ یا یک اتفاق عادی؟!

آفتاب‌‌نیوز :

حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش از این در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند.

چنین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.

منبع: شرق